Filmowe wątki w twórczości Czesława Miłosza? Nie są liczne. Poza zrealizowaną przez Tadeusza Konwickiego adaptacją „Doliny Issy”, warto wspomnieć o pierwszej wersji scenariusza legendarnego „Robinsona Warszawskiego”, którą poeta napisał zaraz po wojnie wspólnie z Jerzym Andrzejewskim. Historia ukrywających się w gruzach zrujnowanej Warszawy ludzi, luźno oparta na wspomnieniach Władysława Szpilmana, w toku realizacji uległa tak dużym modyfikacjom, że Miłosz wycofał swoje nazwisko z czołówki. Ostatecznie przemontowany i uzupełniony propagandowymi wstawkami film trafił na ekrany w 1950 r. jako „Miasto nieujarzmione”.
Jednak nie był to jedyny filmowy epizod Czesława Miłosza. W maju 1945 r. poeta złożył krótki konspekt scenariusza filmu o księdzu Piotrze Ściegiennym. Tekst, skupiający się przede wszystkim na nakreśleniu kontekstu historyczno-politycznego, zawierał jedynie szczątkowy zarys fabuły. Przyszły noblista przekonywał, że spisek ks. Ściegiennego był „pierwszym w Polsce socjalistycznym sprzysiężeniem”, wymierzonym nie tylko w carat, ale także klasy panujące. Głównego bohatera widział jako „jasną postać wielkiego dziecka i fanatycznego bojownika”, „zażywnego, dobrodusznego i naiwnie przebiegłego ewangelicznie.” (?)
Konspekt przeleżał kilka lat na półce. Zainteresowano się w nim ok. 1949 r. Krótkie recenzje były ogólnie pozytywne, choć pochwały dotyczyły raczej tematu, a nie jego przedstawienia. Dlaczego? Otóż uznano, że film o ks. Ściegiennym mógłby być świetnym narzędziem walki ideologicznej z kościołem. W zachowanych w zbiorach FINA opiniach można przeczytać: „Temat należy wykorzystać i opracować scenariusz – zwłaszcza wobec zadań, jakie stawia przed nami chwila obecna (walka z podziałem na „wierzących” i nie wierzących i przesunięcie go na podział inny: ZA czy PRZECIW POSTĘPOWI.”(pisownia oryginalna)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz